De kracht van observatie
Prikkels filteren tot eigen “realiteit”
In verschillende modellen wordt er uitgelegd hoe onze “filters” of onze “conditioneringen” (onze automatismen, onze gewoontes) onze waarneming beïnvloeden. Wat we denken te zien, wordt anders gezegd, voor een groot stuk bepaald door onze filters. Met onze filters bedoelen we onze opvoeding, onze studie, onze familie, de maatschappij met zijn normen, de mensen rondom ons, onze persoonlijkheid, ons verleden enz.
Kortom: we vervormen dus zelf het soort realiteit dat we zien en we ervaren die elk op onze eigen manier.
Benieuwd hoe jij dat doet?
Het Enneagram is bijvoorbeeld een tool waarin je heel concreet duidelijk gemaakt wordt hoe jij je eigen realiteit inkleurt. Welke foto jij er zelf van maakt. Hoe het toch komt dat jij op een heel andere manier op bepaalde zaken reageert dan iemand anders? Anders voelt, denkt of handelt. Dat is één van de redenen waarom ik het Enneagram zo nuttig vind en graag gebruik.
Denken, denken, denken
Onze filters en conditioneringen beïnvloeden dus onze gedachten. Als we dat kunnen observeren helpt ons dat al een gigantisch stuk vooruit. We nemen dan wat afstand en kijken naar wat er gebeurt in plaats van in de gebeurtenis zelf te springen en dan te gaan spinnen of rondtollen.
Want door al dat denken slagen we er quasi constant in af te dwalen naar het verleden of naar de toekomst. Dat maakt dat we dus niet ten volle, met al onze kracht en aandacht in het moment zitten, in het hier en nu. Het zorgt er ook voor dat we vanuit ons geheugen met onze gekleurde indrukken de zaken gaan interpreteren. Dus voor je het weet ga je in gedachten weer mee met wat je ooit meemaakte.
Enkel observeren
Hoe krachtig zou het zijn als we met al onze aandacht de zaken kunnen waarnemen, zonder ze direct te gaan analyseren of te gaan beoordelen? Enkel observeren. Dat lijkt misschien wel moeilijker dan je denkt!
Natuurlijk mogen we wel denken als we voor bepaalde activiteiten bepaalde kennis nodig hebben maar overschatten we daarnaast de waarde van ons gepieker en onze analyses niet?
Wie graag nog een stapje verdergaat, raad ik met veel plezier het boek van Theo Fisher aan, “De kunst van het nietsdoen”. Schitterende vakantie-literatuur in deze periode die uitnodigt tot verdieping en introspectie..
Indien vakantie voor jou nog ver weg is, kan je alvast eens gadeslaan hoe makkelijk observeren is voor jou, zonder dat je brein weer volop verbanden gaat leggen en met jou aan de haal gaat. Simpelweg observeren. Mij geeft het rust. Benieuwd naar jouw reactie.